Zasady stosowania systemów sygnalizacji pożaru

Zasady stosowania systemów sygnalizacji pożaru

Systemy Sygnalizacji Pożaru pozwalają na wczesne wykrycie zagrożenia pożarowego oraz bardzo precyzyjne wskazanie miejsca jego wystąpienia. Dzięki ich zastosowaniu znacząco skraca się czas ewakuacji ludzi  z zagrożonych pomieszczeń oraz czas na poinformowanie Państwowej Straży Pożarnej o wykrytym zagrożeniu.

Obowiązek stosowania tych systemów wynika z  Rozporządzenia MSWiA z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. Zgodnie z polskim prawem stosowanie systemów sygnalizacji pożaru  i jest wymagane w:

1. budynkach handlowych lub wystawowych:
   1. jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5 000 m2,
   2. wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 2 500 m2;
2. teatrach o liczbie miejsc powyżej 300;
3. kinach o liczbie miejsc powyżej 600;
4. budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300;
5. salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1 500;
6. szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach – o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku;
7. szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
8. domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku;
9. zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku;
10. budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych;
11. budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200;
12. budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50;
13. archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych;
14. muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej;
15. ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej;
16. centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10 000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5 000-10 000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym;
17. garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1 500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną;
18. stacjach metra i stacjach kolei podziemnych;
19. dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób;
20. bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2;
21. bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny.

Oprócz wyżej wymienionych obowiązkowych miejsc stosowanie zgodnie z polskim prawem systemów sygnalizacji pożaru często wykorzystywane są one przez rzeczoznawców jako rozwiązanie uzupełniające w zakresie Ekspertyz stanu Ochrony przeciwpożarowej.